In Antwerpen stond opnieuw de Sinksenfoor. We haalden met ouderen herinneringen op aan de kermis van hun tijd. Eerst gingen we na wat in hun tijd de toppers waren.  Voor snoep waren dat: smoutebollen, warme rek, pomme d'amour, barbe à papa. Voor de attracties: botsauto's, rups, spiegelpaleis.
We noteerden het volgende verhaal. De vrouw die het vertelde genoot er nog van en de anderen die luisterden ook.
Na het verhaal kwamen hun herinneringen aan bod…

Liften bij de botsauto's en dan naar de rups.

"Als meisje van dertien ging ik naar de kermis. Ik vond dit spannend, ook al moest ik thuis zijn voor elf uur. Ik wou vooral naar de botsauto's gaan. Dat vond ik stoer en uitdagend. Ritjes met de botsauto's vond ik duur en ik had weinig zakgeld. Ik had een oplossing vlug gevonden. Ik zou gaan liften. Ik stond op de kant en ik keek naar de jongens die stoer rondreden. Ik begon uitnodigend te liften naar een botsauto met daarin een jongen met blauwe ogen.
Hij stopte.
Ik ging met een bonzend hartje naast hem zitten. Mijn knieën dicht bij de zijne. We botsten zo hard mogelijk. Hoe harder de bots, hoe toffer.
Met die jongen ging ik dan later naar de rups. Als het zeil naar beneden kwam, riepen we hard en we hielden elkaars hand vast. En dan kwamen er enkele kusjes.
Romantisch, om nooit te vergeten.
Ik vond de opeenvolging eerst botsauto's en dan de rups prima. Want bij een jongen in de rups zitten die ik van haren noch van pluimen kende, vond ik maar niks."

22-06-2007 om 16:33 geschreven door siti4 - georges de corte

Opa en zijn kleinzoon: drie seconden voor een kilometer.

Onlangs hoorde ik de volgende anecdote vertellen. Een kleinzoon van het zesde leerjaar was bij zijn grootvader. Hij diende zijn grote toets voor Aardrijkskunde te leren. In zijn werkschrift over ‘Weer en wind’ stond er een opdracht: Hoe ver is het onweer van je verwijderd? Er stond geen antwoord naast. Vergeten op te tekenen? Er stonden een aantal hulpvragen erbij: Wat komt er eerst de bliksem of de donder? Wat gaat er vlugger: het geluid (donder) of het licht (bliksem). En tenslotte: Je ziet de bliksem en na drie seconden hoor je de donder. Hoever is het onweer van je verwijderd?

'Opa hoe moet je dit berekenen?'
Opa was niet 100% zeker van zijn stuk en zei: 'We zullen dat samen opzoeken op internet.' Hij typte na elkaar in Google - Nederlands: bliksem donder afstand. De eerste twee hits verwezen naar sites op Wikipedia, een artikel over bliksem en de andere over donder.

Oplossing: per 3 seconden tussen bliksem (zien) en donder (horen) een kilometer afstand voor het onweer. Opa was tevreden dat hij zo zijn kennis kon opfrissen en dat hij dit vlug en accuraat kon doen met internet.

Zijn kleinzoon keek niet speciaal op, want hij vindt het normaal dat zijn opa ook met de computer bezig is.

22-06-2007 om 00:00 geschreven door siti4 - georges de corte

Cultureel toerisme: kunststeden en Werelderfgoed

Het cultureel toerisme zit in de lift.
Geen wonder dat men in Vlaanderen speciale aandacht schenkt aan de zes kunststeden: Brussel, Antwerpen, Brugge, Leuven, Mechelen, Gent.
Maar we weten dat er buiten die toppers nog veel anders te beleven valt. En dat we zeker de natuurlandschappen niet mogen vergeten.

Opnieuw heeft de Unesco haar lijsten aangevuld met Werelderfgoed en de culturele objecten die in ons collectief geheugen een aparte plaats dienen in te nemen.
Ik las met veel voldoening dat het Middeleeuwse tapijt in Bayeux (slag bij Hastings) daar nu op staat. In de vernieuwde tentoonstellingsruimte is dit tapijt een totaalbeleving van eerste rang.
Schaf je een audiogids aan om er nog meer te kunnen van genieten. Trek er zowat anderhalf uur voor uit en neem evenveel tijd om dit stadje in Normadië te verkennen. De Tweede Wereldoorlog heeft er ook zijn sporen nagelaten. Maar het tapijt van ‘Mathilde’ bleef intact.

zie ook op mijn website:

22-06-2007 om 00:00 geschreven door siti4 - georges de corte

Mont Ventoux 94.7 % slaagden in de beklimming.

In de examenperiode slaat men ons om de oren met slagen en mislukken. Ook de Mont Ventoux was er aan toe.

De Ventoux (waarover al ik eerder schreef) staat permanent in de belangstelling. Je zou kunnen spreken van een 'permanente' evaluatie.
Deze berg is ingeschakeld in verschillende sportevenementen zoals Tour de France, Dauphiné Liberé, als voor wielertoeristen.

Deze berg is 1905 m. hoog. Ze wordt ook genoemd: de berg van de winden. Zij die er al waren zullen zich het maandlandschap herinneren en de permanente wind. En onderweg zullen ze de gedenksteen gezien hebben voor de renner Tom Simpson die er zich dood reed, door de lastige beklimming, de hitte, de vermoeidheid en de stimulerende middelen.

In Vlaanderen is deze berg vooral zeer populair geworden door de wielertoeristen, gewone en BV’s. In 2007 organiseerde Sporta opnieuw dit grote wielerevenement. In 2007 noteerde men 3542 beklimmingen met 1946 deelnemers: 94.7 % slaagden in de beklimming. De oudste was 78, de jongste was 17 jaar. Sporta kondigde aan dat dit opnieuw zal doorgaan in 2008. Er is geen tweede zittijd voorzien, gezien het hoge slaagpercentage.

Zie ook op mijn website:

http://users.pandora.be/siti4/frankrijk/informeren.htm#Mont_Ventoux_en_Petraca_

22-06-2007 om 00:00 geschreven door siti4 - georges de corte

Nice: Brasserie Flo

Toen we een tijdje geleden Nice bezochten om haar kandidatuur voor Europese culturele hoofdstad van naderij te bekijken, gingen we naar het restaurant Brasserie Flo. Dat was ons aanbevolen van verschillende kanten.
We aten er lekker en we waren aangenaam verrast dat er ook Belgisch bier en Belgische gerechten geserveerd werden.

zie

http://users.pandora.be/siti4/frankrijk2/5Nice.htm#v9

Terug in België lazen we een persbericht dat de restaurantketen Flo sinds 2005 in handen was van Ackermans – Van Haren (Belgische holding).
Onlangs heeft deze holding het restaurant Aux Armes (sinds 1921) in Brussel gekocht. Idem het restaurant Le Boeuf sur le Toit in Parijs. Tevens de grillrestaurants Hippopotamus en in Italië Bistro Romain.
We voelen ons wel evenwel niet ‘verplicht’ al deze plaatsen aan te doen.
Hoewel, je weet maar nooit. 
Je kan onze 'voortgang' volgen op deze blog.

22-06-2007 om 00:00 geschreven door siti4 - georges de corte

Harde noppen (koeken) uit Scherpenheuvel

Verhaal opgetekend bij het project Herinneringen ophalen (OCMW Antwerpen).

"Wij gingen met ons vieren naar Scherpenheuvel met de fiets. Wij hadden van onze Nonkel Gerard (sinds drie jaar weduwnaar) geld meegekregen om kaarsen te doen branden voor 'speciale intenties'. Toen hij dit vroeg knipoogde hij drie keer na elkaar. Voor mij wat geheimzinnig, al kon ik vaag vermoeden wat hij nog graag zou willen: een gezellin.
We kregen wat geld voor een koffie met pannenkoeken en om van die speciale koeken te kopen uit Scherpenheuvel. De naam ontschoot hem.
'Het waren bolletjes zei hij, geen lange koeken hoor.'
Scherpenheuvel is bekend voor zijn koeken. Daar leerden we de twee soorten kennen: de lange zijn de pepernoten en de bolletjes zijn de noppen.

We kochten de koeken en gingen terug naar mijn oom. De kaarsen waren aangestoken voor de speciale intenties van Nonkel Gerard (ik knipoogde drie keer naar hem). We hadden genoten van de lekkere pannenkoeken en de warme chocolademelk.
Dan gaven we ronde noppen aan hem.
‘Dat zijn ze.’ zie hij tevreden 'bolletjes en geen lange koeken.'
Hij haalde er een uit en hij beet er met volle tanden in.
‘Welke koeken zijn dat? Het zijn precies stenen, zo hard.’
‘Maar Nonkel je moet ze soppen in warme koffie. Dat hebben ze verteld in Scherpenheuvel’.
Nonkel Gerard keek ons vragend aan. Hij zette een speciale filterkoffie. De reuk was lekker. Hij sopte de koek in de koffie. Hij proefde de koek. Wij keken met spanning toe.
‘Prima, dat is de smaak die ik bijna vergeten was.’ "

22-06-2007 om 00:00 geschreven door siti4 - georges de corte

Verhaal opgetekend bij het project Herinneringen ophalen (OCMW Antwerpen).

Kaarsen branden in Scherpenheuvel: we werden bedrogen…

“We gingen met de bus naar Scherpenheuvel. De meesten van ons waren van plan een kaarsje te branden in de basiliek. Gelovig of niet. We deden uit traditie.
Scherpenheuvel was in onze verwachting een grote, mooie basiliek, veel volk en kraampjes met souvenirs, beeldjes, kaarsen, koeken (de lange pepernoten en de ronde noppen) en de talrijke cafés, tearooms en restaurants.
We kwamen toe. Er was wel veel volk maar geen stormloop. Het aantal kraampjes was niet zo groot als we hadden gedacht. Vroeger moeten er veel meer zijn geweest. We kochten kaarsen en we gingen die aansteken. Er was geen plaats om ze op de pinnen te steken.
"Leg ze maar op die tafel of op het altaar" zei men ons, " als er plaatsjes vrij zijn is, steken we ze aan”.
We deden dat.
We kwamen later terug en we zagen met onze eigen ogen dat onze kaarsen gewoon weggenomen werden naar buiten de kerk. We hoorden vertellen dat dit vroeger ook al gebeurde: misdienaars haalden nieuwe kaarsen op van de wachtrij en brachten ze naar de winkel, waar ze opnieuw werden verkocht.
Ik voelde ik mij echt bedrogen. Kaarsjes doen branden vind ik mooi en een beetje aandoenlijk. Anderen mogen daarvan geen ‘vuile commerce’ maken. Als ik een kaars koop, is dit om te branden en niet om mijn kaars door te verkopen. Ik zal geen kaarsen meer kopen. Wat denken ze wel.”

22-06-2007 om 00:00 geschreven door siti4 - georges de corte

22-06-2007 om 00:00 geschreven door siti4 - georges de corte