Personeel in de ouderenzorg vertelden me dat humor, empathie (inlevingsvermogen) en goed communiceren steunpilaren zijn voor hun activiteiten.

Humor geeft zuurstof. Als je bij residenten en collega’s  een lach, een glimlach of tinkelende ogen ziet, weet je dat je een steentje hebt bijgedragen aan het leefkwaliteit en aan het zorgzaam omgaan. Ik vertel aan het personeel graag volgende anekdote: 

…" 't Is maanden geleden dat mijn benen nog zo goed aanvoelden’, zegt onze 88-jarige moeder.

’Hoezo, moeder, na die val?’

Ze vertelt hoe ze na een nachtelijke val vier uur lang op de koude vloer naast haar bed heeft gelegen.

Ze kon niet meer in bed, ze kon niet meer aan de bel.
’Omdat ik niet meer recht kon, zegt ze, heb ik al die uren gymnastiek gedaan, zoveel mogelijk m’n benen bewogen en in de lucht gefietst – en sindsdien voelen mijn benen soepeler aan dan tevoren.

Een geluk bij een ongeluk." (uit een column van Laurens De Keyzer in De Standaard van 10.12.03). 

13-08-2005 om 09:57 geschreven door siti4 - georges de corte

Geregeld bezoek ik residenten en animatieteams in woon- en zorghuizen (RVT – WZC – ROB…) en senioren al of niet in clubverband. Een van de spontane en georganiseerde activiteiten is het ophalen van herinneringen, toevallig of georganiseerd.
Herinneringen ophalen kan met uitlokkers zoals objecten, met beelden, geuren, toevallige gebeurtenissen zoals een feest of een herdenking. Dit ophalen kan systematisch door stukjes tekst te nemen als uitlokker (trigger) die we voorlezen of vertellen.
Voorlezen en vertellen zijn belangrijke competenties die begeleiders op de werkplek kunnen oefenen en verbeteren.
Voorlezen gebeurt bijvoorbeeld ’s morgens door enkele krantenkoppen en stukken nieuws voor te lezen. Heel wat van de ouderen zijn daarin geïnteresseerd. We herinneren ons nieuws over de Tour de France, de voetbalcompetitie; ook de ruimtevaart met de Discovery – pendelraket; de aanslagen, ongevallen enz. trekken de aandacht.
We hebben goede ervaringen met het vertellen van anekdotes als uitlokkers om herinneringen op te halen. Onlangs kwam de film De Witte (van Robbe de Hert) op de Vlaamse televisie. Ook dit is een goede uitlokker, omdat dit een herkenbare film is. ’s Anderendaags kunnen we dit gebruiken als uitlokker en eventueel stukjes uit De Witte vertellen en laten vertellen.
Luisteren, reageren - liefst in groepsverband - zijn activiteiten om aanvullend stukjes levenskwaliteit te brengen in het dagelijkse leven van residenten en senioren. En je kunt er zeker van zijn dat de animatoren en de begeleiders dit ook plezierig en zinvol vinden.

09-08-2005 om 07:55 geschreven door siti4 - georges de corte

Een vreemde titel misschien?
Wat ik wil zeggen is dat we  de ‘leefkwaliteit’ van de gemeenschappelijke ruimtes in RVT’s (WTC) kunnen verhogen door ons te inspireren op de interactiviteit die we kunnen meemaken in het poëziefestival - de Poëziezomer - met kunst in Watou (gedichten achter verlichte panelen met voordracht, videoinstallaties enz). In Technopolis (Mechelen) kunnen we allerlei interactieve opstellingen voor klein en groot ervaren. Musea hebben in hun publiekswerking interactieve mogelijkheden ingebouwd, op de eerste plaats voor kinderen met atelier.

In al deze gevallen kunnen we al onze zintuigen gebruiken: zien, proeven, tasten, luisteren.

We kunnen deze digitale, interactieve mogelijkheden ook geleidelijk aan benutten voor ouderen, animatoren en bezoekers. Dit vraagt tijd en geld. Deze voor een deel digitale wereld is  een uitdaging voor directies, personeelsleden, vrijwilligers en de raden van bestuur van RVT’s.

Binnenkort staat de interactieve televisie voor de deur. Eerder al kwamen dvd’s en de home cinema. Misschien komt dit alles te vlug op ons af om het rustig en zinvol te integreren in de leefkwaliteit in de voorzieningen voor ouderen. Laat ons er af en toe over bezinnen en kleine stappen zetten in die richting. 

08-08-2005 om 18:12 geschreven door siti4 - georges de corte